Tak, Dulsevia to lek przeciwdepresyjny.
Temat jest powiązany z: https://medyk.online/lek/dulsevia/czy-dulsevia-to-antydepresant
Temat jest powiązany z: https://medyk.online/lek/dulsevia/czy-dulsevia-to-antydepresant
Cześć wszystkim! Ostatnio lekarz przepisał mi Dulsevię, ale zapomniałem dopytać, czy to faktycznie antydepresant? Szczerze mówiąc, po tylu różnych lekach już się gubię. Trochę się obawiam, bo mam różne doświadczenia z takimi specyfikami – niektóre pomagały, inne tylko pogarszały sprawę. Może ktoś z was brał i może się podzielić, jak to na niego działało? Z góry dzięki za każdą odpowiedź!
Tak, to antydepresant @Alko – ale jak działa, to już zupełnie inna sprawa. Sam go brałem i powiem ci szczerze, że początki były dziwne. Przez pierwsze dni czułem się, jakbym miał nogi z waty, a głowę pełną piasku. Ale potem… coś kliknęło. Jakby ktoś delikatnie podkręcił jasność w moim umyśle. Nie powiem, że nagle zacząłem skakać z radości, ale przestałem czuć to przytłaczające zmęczenie i czarną dziurę w środku. To było jak budzenie się po długim, bardzo męczącym śnie. Nie było idealnie, ale było… lepiej.
Z drugiej strony znam ludzi, na których Dulsevia działała inaczej – niektórzy mieli problemy z bezsennością, inni narzekali na dziwne sny albo kompletny brak emocji. Wiesz, jakby ktoś wziął suwak od uczuć i zjechał nim na poziom „obojętność totalna”.
Nie wiem, jak to będzie u ciebie, ale jeśli czujesz się zagubiony, to jesteś w dobrym miejscu. Każdy z nas tutaj przeszedł coś podobnego. I choć żaden lek nie załatwia sprawy za nas, to może być małym krokiem w stronę czegoś lepszego. Trzymam kciuki! Daj znać, jak u ciebie to wygląda!
Brałam to pół roku temu i mam z tym lekiem dziwną relację – trochę jak z ex, którego niby nie lubisz, ale czasem myślisz, że może jednak był najlepszy z tych wszystkich złych wyborów.
Pierwsze tygodnie? Koszmar. Zero apetytu, a ja uwielbiam jeść. Czułam się, jakby mój mózg był gdzieś obok mnie, a moje ciało funkcjonowało na autopilocie. Ale potem przyszło coś, czego nie czułam od dawna – spokój. Taki głęboki, cichy, bez tego szumu myśli, który zazwyczaj zagłuszał wszystko inne.
Ale nie było to „wow, jestem szczęśliwa”, bardziej „ok, mogę jakoś przetrwać ten dzień”. I wiesz co? To mi wtedy wystarczyło. Czasem nie potrzebujemy fajerwerków, tylko tego, żeby było odrobinę mniej do dupy.
Dulsevia to antydepresant, ale to nie ona rozwiązała moje problemy. Dała mi tylko trochę przestrzeni w głowie, żeby się nimi zająć. A to już coś.
Więc jeśli chcesz wiedzieć, czy to działa… to zależy, czego oczekujesz. Jeśli cudownego olśnienia – to nie ten kierunek. Ale jeśli potrzebujesz czegoś, co trochę przytłumi ten wewnętrzny hałas, to może być niezły wybór. Powodzenia!