Welbox może pośrednio wspierać odchudzanie, ponieważ u części pacjentów powoduje zmniejszenie apetytu, zwiększenie aktywności i spadek masy ciała, ale nie jest to jego główne wskazanie ani gwarantowany efekt.
Hej wszystkim. Mam pytanie do osób, które biorą albo brały Welbox. Czy zauważyliście po nim spadek wagi? Słyszałam, że niektórym osobom zmniejsza apetyt i trochę pomaga schudnąć. Ja mam depresję, ale też od lat walczę z dodatkowymi kilogramami i byłoby super, gdyby to przy okazji trochę pomogło. Jak to było u Was? Z góry dziękuję za odpowiedzi!
Brałam Welbox przez ponad rok, głównie z powodu depresji i braku energii. O spadku wagi to też słyszałam, zanim zaczęłam – że niby pomaga, że hamuje apetyt, że daje energię… No to myślę sobie: może dwa w jednym? Leczenie + zrzucenie brzucha, który od trzeciej ciąży mi nie chce zejść 
No i powiem tak – na początku faktycznie miałam mniejszy apetyt, nie chciało mi się jeść rano, potem tylko jakaś kanapka wieczorem. Ale to nie było jakoś super zdrowe – bardziej takie „mam ścisk w żołądku i nie myślę o jedzeniu”. Schudłam może 4 kg w 3 miesiące, ale to też był moment, kiedy zaczęłam trochę więcej chodzić i mniej podjadać, więc ciężko powiedzieć, co zadziałało.
Z czasem organizm się przyzwyczaił i apetyt wrócił – nie jakoś dramatycznie, ale już nie miałam tego efektu „niechęci do jedzenia”. Więc podsumowując: tak, może trochę pomóc na początku, zwłaszcza jak ktoś ma problem z jedzeniem „emocjonalnym” i Welbox trochę wycisza napięcie. Ale cudu bym się nie spodziewała. Nie jest to lek odchudzający – to po prostu fajny bonus u niektórych.
Miałam trochę inne doświadczenia – u mnie Welbox naprawdę zadziałał mocno na apetyt. Zanim zaczęłam brać, jadłam kompulsywnie – jak miałam stany lękowe albo gorszy nastrój, to automatycznie odpalałam lodówkę. Czekolada, bułki, makaron, cokolwiek. Po Welboxie – dosłownie mnie odcięło. Zero ssania w żołądku, zero myślenia o jedzeniu. Czasem musiałam się zmuszać, żeby coś zjeść, bo wiedziałam, że tak trzeba.
Efekt? Schudłam 9 kilo w 5 miesięcy, i to bez żadnej diety – po prostu nie miałam na jedzenie ochoty. Miałam więcej energii, zaczęłam chodzić na spacery, nawet trochę ćwiczyć. I to wszystko przyszło bardzo naturalnie, jakby z rozpędu. Teraz (po roku) nadal trzymam wagę, choć apetyt trochę wrócił, ale nie w takim kompulsywnym stylu jak dawniej.
Nie wiem, czy każdemu tak działa, bo mam koleżankę, która bierze ten sam lek i u niej zero efektu. Ale jeśli ktoś ma depresję i do tego objadanie emocjonalne – to może być naprawdę wielka ulga i szansa na zmianę. Tylko wiadomo – trzeba brać to jako lek na głowę, a nie cud-tabletkę na brzuch